فتوفوبیا (حساسیت به نور) چیست؟ + بررسی علل و علائم بروز آن

حساسیت به نور چیست؟

حساسیت به نور که با اصطلاح پزشکی فوتوفوبیا نیز شناخته می شود، زمانی است که چشمان شما در نور شدید احساس ناراحتی می کنند. هم نور خورشید و هم نور مصنوعی می توانند فتوفوبیا را بدتر کنند. فتوفوبیا یک علامت است، نه یک وضعیت پزشکی. اما می تواند ناشی از یک وضعیت پزشکی باشد که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.

حساسیت خفیف به نور ممکن است بر فعالیت های روزانه شما تأثیر چندانی نداشته باشد، اما نور هراسی متوسط یا شدید می تواند از جهات مختلفی بر زندگی تأثیر بگذارد.اگر به نور خورشید یا حتی نور شدید داخل خانه حساس هستید، سپرهای فیلتر کننده نور مفید هستند. سپرهای برگردان Cocoons Sidekick نشان داده شده است که برای کار با عینک های طبی طراحی شده اند. آنها در پنج رنگ مختلف موجود هستند که هر کدام دارای قابلیت انتقال نور و کاهش تابش نور خاص خود هستند. متخصص مراقبت از چشم شما می تواند بهترین مورد را برای نیازهای شما توصیه کند.

بیشتر بخوانید» در صورت تمایل به خرید عینک طبی زنانه ارزان و باکیفیت، روی لینک داده شده کلیک کنید. 

تشخیص و درمان یک علت زمینه‌ای فتوفوبیا می‌تواند به چشمان شما کمک کند حساسیت کمتری نسبت به نور داشته باشند. حتی ممکن است این حساسیت را کاملاً از بین ببرد.

چشم پزشک شما می تواند استراتژی هایی را برای کمک به بهبود راحتی چشم شما در اطراف نور توصیه کند.

درک فوتوفوبیا

دو نوع فتوفوبیا وجود دارد: مستقیم و توافقی. برای اینکه بفهمد کدام یک را دارید، چشم پزشک هر بار یک چشم را با تابش نور دستی به هر چشم آزمایش می کند.

مستقیم – چشمی که در معرض نور قرار می‌گیرد احساس ناراحتی می‌کند، اما چشم دیگر طبیعی است.

بیشتر بخوانید» بررسی بهترین راهکارهای محافظت از بینایی

توافقی – هنگامی که نور به سمت یک چشم هدایت می شود، باعث درد در چشم دیگر می شود. پزشکان گاهی اوقات این را فتوفوبیا واقعی می نامند.

افراد مبتلا به فتوفوبیا معمولا احساس می کنند که چشمانشان با افزایش میزان نور حساس تر می شود.

به عنوان مثال، فردی با حساسیت متوسط به نور ممکن است در اتاقی با نور کم احساس خوبی داشته باشد، اما چشمانش با روشن شدن همه چراغ ها احساس ناراحتی می کند. در یک روز آفتابی، باز کردن چشم‌هایشان برایشان سخت است مگر اینکه عینک آفتابی تیره داشته باشند.

برخی از افراد به انواع خاصی از نور نیز حساس تر هستند. نور آبی (که می‌تواند از صفحه‌های دیجیتال و نور خورشید ناشی شود) ممکن است در برخی افراد بیش از رنگ‌های گرمتر نور هراسی را تشدید کند.

بیشتر بخوانید» به منظور آشنایی با راهکارهای جلوگیری از آسیب مانیتور به چشم، روی لینک داده شده کلیک کنید.

علل فوتوفوبیا

فتوفوبیا می تواند ناشی از بسیاری از شرایط پزشکی مختلف باشد که بر چشم، مغز، اعصاب یا سایر نواحی تأثیر می گذارد. حساسیت به نور نیز می تواند از عوارض جانبی برخی داروها باشد.

اگر فتوفوبیا دارید، لزوماً به این معنی نیست که مشکلی برای شما وجود ندارد. متخصصان پزشکی مانند چشم پزشکان و پزشکان می توانند به شما کمک کنند تا بفهمید چرا چشمان شما به نور حساس است و چگونه می توانید احساس بهتری داشته باشید.

میگرن و خشکی چشم دو مورد از شایع ترین علل فوتوفوبیا هستند. در حالی که این شرایط می تواند برای برخی افراد ناتوان کننده باشد، پزشکان می توانند گزینه های درمانی مختلفی را برای کمک به شما در یافتن تسکین توصیه کنند.

شرایط چشم از علل فتوفوبیا

مشکلات یا شرایط چشمی از علل شایع حساسیت به نور هستند. یک اپتومتریست یا چشم پزشک معمولا می تواند به مدیریت این شرایط کمک کند.

خشکی چشم – اشک به اندازه کافی چشم را روان نمی کند تا راحت بماند.

سایش قرنیه – خراش روی لایه جلویی شفاف چشم (قرنیه).

آسیب های دیگر – آسیب دیگری به چشم یا ناحیه اطراف چشم.

ورم ملتحمه – التهاب پوشش نازک و شفاف بیرونی قسمت سفید چشم و پلک داخلی شما (ملتحمه). اغلب به آن چشم صورتی می گویند.

کراتیت – التهاب قرنیه.

یووئیت – التهاب لایه میانی دیواره چشم (Uvea).

اسکلریت – التهاب قسمت سفید چشم (صلبیه).

کولوبوما – یک تکه بافت در داخل چشم از دست رفته است. اکثر افراد مبتلا به این بیماری چشمی علائمی ندارند.

بیشتر بخوانید» علت تاری دید با لنز طبی یا رنگی و راه‌های برطرف کردن آن

شرایط مغزی و عصبی

مغز و اعصاب شما هر دو در نحوه پردازش نور و درد نقش دارند. مشکلات سیستم عصبی اغلب توسط یک متخصص مغز و اعصاب رسیدگی می شود.

سردرد میگرنی – نوعی سردرد که می تواند همراه با علائم دیگر باعث درد ناتوان کننده در یک طرف سر شما شود. میگرن با میگرن چشمی متفاوت است. اختلالات بینایی مرتبط با میگرن معمولاً به جای چشم ها از مغز منشا می گیرد.

صدمات تروماتیک مغزی (TBI) – آسیب مغزی ناشی از ضربه، افتادن یا انواع دیگر ضربه. حدود نیمی از آسیب های مغزی ناشی از فوتوفوبیا هستند.

مننژیت – تورم در لایه بیرونی مغز و نخاع. تب و سفتی گردن نیز از علائم هشدار دهنده رایج هستند.

انسفالیت – التهاب مغز معمولاً در اثر عفونت ایجاد می شود.

خونریزی زیر عنکبوتیه – خونریزی در زیر یک لایه بافت نازک که مغز را احاطه کرده است.

تومور مغزی – توده ای با رشد سریع در داخل یا نزدیک مغز. برخی از تومورهای مغزی می توانند باعث تغییرات بینایی شوند.

عوارض جانبی مصرف بعضی دارو ها

حساسیت به نور می تواند از عوارض جانبی برخی داروها و روش ها باشد. برخی از آنها عبارتند از:

قطره های گشاد کننده چشم – قطره های دارویی که توسط چشم پزشکان برای گشاد کردن مردمک چشم در طول معاینه چشم گشاد شده استفاده می شود.

جراحی آب مروارید – روشی برای برداشتن عدسی طبیعی کدر داخل چشم و جایگزینی آن با یک لنز مصنوعی شفاف.

جراحی چشم با لیزر – روش هایی مانند لیزیک که از لیزر برای اصلاح دید شما استفاده می کنند.

برخی داروها – حساسیت به نور یکی از عوارض جانبی احتمالی چندین دارو است. اینها از داروهایی که اضطراب و افسردگی را درمان می کنند تا داروهای ضد مالاریا را شامل می شود.

اگر فکر می کنید درمان فعلی یا گذشته باعث فتوفوبیا می شود، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

سایر علل بروز فتوفوبیا

برخی دیگر از علل فوتوفوبیا عبارتند از:

استرس – دوره های استرس ممکن است چشمان شما را نسبت به نور حساس تر کند.

اختلالات سلامت روان – افسردگی، اضطراب و اختلال هراس با فتوفوبیا مرتبط است.

فیبرومیالژیا – درد طولانی مدت، خستگی و سایر علائم. محققان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث آن می شود.

سندرم خستگی مزمن (CFS) – خستگی طولانی مدت با علت ناشناخته. همچنین با اصطلاح پزشکی آنسفالومیلیت میالژیک (ME) استفاده می شود.

کمبود مواد معدنی و ویتامین – سطوح پایین مواد مغذی حیاتی مانند ویتامین A و B2 می تواند منجر به حساسیت به نور در چشم شما شود.

دلایل ذکر شده در بالا تنها مواردی نیستند که می توانند چشمان شما را به نور حساس کنند. چشم پزشک یا پزشک می تواند به شما در یافتن تشخیص و درمان کمک کند.

علائم فوتوفوبیا

برای برخی، فتوفوبیا مانند درد، درد یا ناراحتی عمومی در چشم(های) آنها در حالی که در معرض نور هستند احساس می شود. دیگران احساس می‌کنند که نورها از آنچه باید روشن‌تر هستند، اما نورها باعث درد نمی‌شوند.

ناراحتی شما بستگی به شدت نور هراسی شما و علت آن دارد. افرادی که حساسیت شدید به نور دارند می توانند درد چشم را حتی در سطوح کم نور احساس کنند.

ممکن است به طور منظم احساس کنید:

چشمان خود را در اطراف نور روشن خیره کنید.

بیشتر اوقات به عینک آفتابی در بیرون نیاز دارید.

در داخل خانه از عینک آفتابی استفاده کنید.

از اتاق های پرنور یا بیرون رفتن در روزهای روشن خودداری کنید.

چراغ های داخل خانه را کم یا خاموش کنید.

تنظیم روشنایی را در تلفن هوشمند، تلویزیون، مانیتور کامپیوتر و سایر صفحه‌های دیجیتال خود کاهش دهید.

با دست یا کلاه نور خورشید را مسدود کنید.

به یاد داشته باشید، فتوفوبیا یک علامت است، نه یک بیماری.

اگر حساسیت به نور و سردرد، قرمزی چشم یا علائم دیگر دارید، با پزشک خود صحبت کنید. اینها احتمالاً مربوط به یک موضوع جداگانه است.

تشخیص فوتوفوبیا

یک اپتومتریست یا چشم‌پزشک می‌تواند به شما بگوید که آیا در طول یک معاینه جامع چشم دچار فتوفوبیا هستید یا خیر.

تشخیص علت اصلی فتوفوبیا برای برخی افراد ساده و برای برخی دیگر پیچیده تر است.

اگر دلیل مشخصی وجود نداشته باشد، بسیاری از افراد با معاینه چشم شروع می کنند زیرا این علامت شامل بینایی آنها می شود.

در طول معاینه شما، چشم پزشک بیرون و داخل هر چشم را برای علائم مشکلاتی که باعث حساسیت به نور می شود بررسی می کند. آنها همچنین از شما سوالاتی در مورد چشمان شما، سایر شرایط سلامتی و علائم دیگری که تجربه کرده اید می پرسند.

پزشک احتمالاً این آزمایشات رایج را انجام خواهد داد:

تست لامپ شکاف – یک میکروسکوپ متصل به نور روشن (به نام لامپ شکاف) برای بررسی چشم‌های شما استفاده می‌شود. همچنین ممکن است از رنگ زردی به نام فلورسین برای بررسی مشکلات جلوی چشم شما استفاده کنند.

پاسخ مردمک چشم – از چراغ قوه برای اندازه گیری میزان واکنش مردمک چشم شما به نور استفاده می شود.

گشاد کردن چشم – قطره های چشمی برای گشاد کردن مردمک چشم استفاده می شود تا پزشک بتواند داخل چشم شما را بهتر ببیند.

اگر هیچ دلیل زمینه‌ای آشکاری وجود نداشته باشد، چشم پزشک ممکن است در برخی موارد تراشیدن قرنیه را انجام دهد. این زمانی است که چشم پزشک چشم شما را بی حس می کند و نمونه کوچکی از سلول های قرنیه را می گیرد.

اگر یک متخصص مغز و اعصاب معاینه بالینی انجام داده باشد و به یک بیماری عصبی مانند مننژیت مشکوک باشد، ممکن است یک سوراخ کمری (که به آن ضربه ستون فقرات نیز می‌گویند) انجام دهد. متخصص مغز و اعصاب از این روش برای آزمایش مایع اطراف مغز و نخاع استفاده می کند که مایع مغزی نخاعی یا CSF نامیده می شود.

تفاوت بین فتوفوبیا و حساسیت به نور چیست؟

فتوفوبیا زمانی است که چشمان شما به نور حساس هستند، اما حساسیت به نور زمانی است که پوست شما به نور حساس است. این می تواند باعث برفک های قرمز و خارش دار در مناطقی از پوست شود که در معرض نور خورشید هستند. این بثورات معمولا موقتی هستند.

حساسیت به نور می تواند ناشی از یک ماده، دارو یا شرایط پزشکی باشد.

تفاوت بین فتوفوبیا و تابش خیره کننده چیست؟

تابش خیره کننده زمانی است که نور به شیوه ای منحرف کننده پراکنده یا منعکس می شود. این می تواند مواردی مانند چراغ های جلوی اتومبیل و روزهای آفتابی را روشن تر و مخرب تر نشان دهد.

در برخی افراد، تابش خیره کننده به طور موقت بینایی آنها را بدتر می کند، در حالی که در معرض آن هستند.

تابش خیره کننده باعث ناراحتی در برخی افراد می شود، اما نه همه. افراد مبتلا به فتوفوبیا از موقعیت های روشن اجتناب می کنند و اغلب در اطراف نور شدید احساس درد یا ناراحتی می کنند.

ممکن است هر دو علامت را همزمان داشته باشید. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده است که بسیاری از افراد مبتلا به بیماری خشکی چشم، حساسیت به نور و تابش خیره کننده را تجربه می کنند.

آیا فوتوفوبیا یک بیماری روانی است؟

فتوفوبیا قطعا یک بیماری روانی نیست. با این حال، ممکن است استرس و برخی بیماری‌های روانی علائمی مانند حساسیت به نور ایجاد کنند. فتوفوبیا مزمن نیز ممکن است بر سلامت روانی افراد تأثیر بگذارد، در صورتی که کیفیت زندگی آنها را مختل کند. یک درمانگر، روانپزشک یا پزشک مراقبت های اولیه می تواند با چشم پزشک همکاری کند تا به بیمار کمک کند احساس بهتری داشته باشد.

آیا آستیگماتیسم می تواند باعث حساسیت به نور شود؟

حساسیت به نور یک علامت کاملاً مستند آستیگماتیسم نیست. احتمال بروز علائمی مانند تاری دید، خستگی چشم و مشکل در دید در نور کم بسیار بیشتر است. برخی افراد نیز دچار سردرد می شوند.

اگر آستیگماتیسم دارید و احساس می کنید چشمان شما به نور بسیار حساس است، ممکن است مشکل دیگری ایجاد شود. چشم پزشک می تواند چشم های شما را معاینه کرده و به شما کمک کند تا متوجه شوید.

آیا فوتوفوبیا می تواند باعث نابینایی شود؟

فتوفوبیا نمی تواند باعث نابینایی شود. با این حال، برخی از بیماری های تهدید کننده بینایی می توانند چشمان شما را به نور حساس کنند.

در حالی که این بیماری ها نسبت به بیماری هایی مانند میگرن و خشکی چشم بسیار کمتر شایع هستند، ممکن است چشم پزشک شما همچنان نیاز به رد آنها داشته باشد.

برای درمان فوتوفوبیا به کدام پزشک مراجعه کنم؟

اگر چشمان شما به نور حساس است، معاینه چشم را با اپتومتریست یا چشم پزشک برنامه ریزی کنید.

چشم پزشک شما شرایط چشمی را بررسی می کند و به شما در مدیریت فتوفوبیا کمک می کند. اگر مشکوک به مشکل چشمی نباشند، می توانند شما را به متخصص دیگری ارجاع دهند.